หลังจากทราบพัฒนาการทางภาษาของเด็กที่มีความบกพร่องทางการได้ยินและเด็กปกติในช่วงอายุ 2 ปีแรกจนถึง 4 ปี ไปแล้ว วันนี้จะขออธิบายต่อถึงช่วงอายุ 4-8 ปี โดยช่วงวัย 4-8 ปีถือเป็นช่วงที่สามารถเห็นได้ถึงความแตกต่างพัฒนาการทางภาษาของเด็กที่มีความบกพร่องทางการได้ยินและเด็กปกติได้ค่อนข้างชัดเจน รายละเอียดมีดังนี้

อายุ 4-6 ปี

  • เด็กปกติ

  1. อายุประมาณ 5 ปี เด็มักมีพัฒนาการทางภาษาได้เกือบสมบูรณ์ ยกเว้นการใช้ประโยคซับซ้อน โดยปัญหาทางไวยากรณ์บ้าง เกี่ยวกับข้อยกเว้นต่างๆในการใช้หลักไวยากรณ์
  2. ด้านการเปล่งเสียง สามารถออกเสียงได้ชัดเจนหมดเกือบทุกเสียง
  3. รู้จักคำราว 3,000-6,000 คำ และสามารถนำคำมาใช้ในประโยคแบบต่างๆได้อย่างถูกต้องและจะมีคำศัพท์ในแง่ของการรับรู้ทางภาษาประมาณ 15,000 คำ
  • เด็กที่มีความบกพร่องทางการได้ยิน

  1. ยังไม่สามารถพูดเป็นประโยคที่ถูกต้องได้
  2. กลุ่มเด็กหูหนวกมาตั้งแต่กำเนิดหรือก่อนวัยนี้ จะมีการเปล่งเสียงเพี้ยนไป ถ้าหากได้รับการฝึกหัดให้พูด แต่ถ้าไม่ได้ฝึกก็จะพูดไม่เป็นคำเลย
  3. อายุราว 6 ปี จะรู้ศัพท์ด้านการแสดงออกทางภาษาราว 2,000 คำ เป็นอย่างมากและการรับรู้ทางภาษาราวๆ 6,000 คำ เป้นอย่างสูง สำหรับเด็กที่สูญเสียการได้ยินหลัง 3 ขวบไปแล้ว จะมีคำศัพท์ด้านการรับรู้ทางภาษาราวๆ 10,000 คำ ฉะนั้นเด็กกลุ่มนี้สามารถสอนให้พูดได้ง่ายกว่ากลุ่มหูหนวกมาแต่กำเนิด

อายุ 6-8 ปี

  • เด็กปกติ

  1. ประมาณ 7 ปี จะสามารถเข้าใจและมีความคิดในสิ่งที่เป็นนามธรม รู้จักสนุกกับการเล่นคำ และมีการเล่นตลกกับคำพูด
  2. ร้อยละของการใช้คำเมื่ออายุประมาณ 8 ปี ปรากฎดังนี้
  • 28% ของคำที่ใช้มักเป็น คำนาม
  • 23% ของคำที่ใช้มักเป็น คำกริยา
  • 14% ของคำที่ใช้มักเป็น คำนำหน้านาม และ คำคุณศัพท์
  • 11% ของคำที่ใช้มักเป็น คำสรรพนาม
  • 7% ของคำที่ใช้มักเป็น คำบุพบท
  • 4% ของคำที่ใช้มักเป็น คำคุณศัพท์
  • และ 1% ของคำที่ใช้มักเป็น คำวิเศษณ์ และ คำเชื่อมประโยค

 

  • เด็กที่มีความบกพร่องทางการได้ยิน

  1. เรื่องที่เกี่ยวกับสิ่งที่เป็นนามธรรมเป็นเรื่องยากมาก แทบไม่เข้าใจเลย ส่วนการสนุกกับมุขตลกทางคำพูดนั้นแทบไม่มีเลย รู้จักความหมายของคำที่ได้รับการบอกการสอน
  2. เปอร์เซนต์ของการใช้คำของเด็กวัยนี้ ปรากฎดังนี้
  • 48% ของคำที่ใช้มักเป็น คำนาม
  • 12% ของคำที่ใช้มักเป็น คำกริยา
  • 2% ของคำที่ใช้มักเป็น คำนำหน้านาม
  • และ 1% ของคำที่ใช้มักเป็น คำสรรพนาม

จะสังเกตได้ว่าเด็กที่มีความบกพร่องทางการได้ยินจะรู้คำศัพท์ด้านการแสดงออกทางภาษาได้มากหรือน้อยนั้นขึ้นอยู่กับการได้รับการฝึกฝนจากผู้ปกครอง  ถ้าเขาได้รับการฝึกฝนอย่างต่อเนื่องและสม่ำเสมอจะทำให้เขาเรียนรู้ที่จะใช้คำได้อย่างถูกต้องและสมบูรณ์ ดังนั้นการพัฒนาจึงต้องอาศัยทั้งการเข้าใจในพัฒนาการและการฝึกฝน เพียงแค่นี้การจูงมือเด็กมีความบกพร่องทางการได้ยินให้ก้าวไปยังโอกาสของการศึกษาก็ไม่ใช่เรื่องยาก

Tags

No responses yet

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *